Niemal zawsze na uliczkach Miasteczka widać je było dwie. Matka i córka. Alicja i Katarzyna Barton. Szły niespiesznie niezależnie od ilości ludzi na chodnikach, jakby smakując Kazimierz, ukochane miasto rodzinne, przez nie opuszczone, często jednak odwiedzane. Bliskie. Nieanonimowe. Na każdym kroku można tu spotkać kogoś, kto zatrzyma się, zamieni słów parę lub więcej albo chociażby skinie głową. Czy tu były bardziej u siebie niż w Lublinie, gdzie mieszkały na co dzień?
A przecież i tam były aktywne. Obie. Alicja Barton, z zawodu pielęgniarka, znana była bardziej ze swoich wierszy, bajek i piosenek dla dzieci. Napisała ich razem około pół tysiąca. Czytywała je wolontarystycznie w przedszkolach, szpitalach czy hospicjach, a także jako Jaśkowa Babcia na antenie Radia Lublin, dając dzieciom wiarę w prawdę, piękno i dobro. Podczas spotkań z dziećmi wyznaczała im nie tylko bierną rolę słuchaczy. Nierzadko maluchy same recytowały wiersze, śpiewały, grały na różnych instrumentach. Tak było chociażby podczas prowadzonych przez nią „Czytanek u Czechowicza”. Kierowana przez nią grupa „Dziecięce Artis” dawała koncerty chorym rówieśnikom.
Choroba, a także stan pandemii sprawiły, że Alicja Barton musiała zrezygnować ze spotkań z dziećmi. Wciąż jednak wierzyła, że do nich powróci, bo dzieląc się z nimi sercem, otrzymywała go także niemało.
Oddała się poezji. Razem z córką Katarzyną wydała jeszcze tomik wierszy. Jej część nosi tytuł „Uwierz”, a wiersze córki „Niebo musi zaczekać”.
Za swoją działalność otrzymała wiele nagród i wyróżnień. Wśród nich Order Uśmiechu i Angelus.
– Jestem dumna z tego, że wzięli mnie aniołowie do swojej grupy – mówiła po otrzymaniu nagrody Angelusa w 2020r.
Alicja Barton pod długiej i ciężkiej chorobie zmarła 16 lipca w Lublinie w wieku 80 lat. Aniołowie wzięli ją do swojej grupy. Niebo nie chciało już więcej czekać…
Pogrzeb Alicji Barton odbędzie się w Lublinie 29 lipca o godzinie 11:00 w kaplicy na Unickiej.
